Φίμωση ονομάζουμε τη στένωση της ακροποσθίας δηλαδή του τελικού τμήματος του δέρματος του πέους. Η βαρύτητα της φίμωσης ποικίλλει: μπορεί να εμφανίζεται με τη μορφή στενού ανελαστικού δακτυλίου που περισφίγγει τη βάλανο έως και με τη μορφή πλήρους στένωσης που καθιστά δύσκολη την αποκάλυψη της βαλάνου. Συνοδεύεται συνήθως από επώδυνη σεξουαλική επαφή, από βαλανοποσθικές συμφύσεις και φλεγμονές, σχάση του δέρματος και συχνές ουρολοιμώξεις ιδίως στα παΐδια.

Η φίμωση μπορεί να είναι συγγενής η επίκτητη. Τα περισσότερα άρρενα μωρά εμφανίζουν ένα βαθμό φίμωσης που όμως πολλές φορές αποκαθίσταται μέχρι την ηλικία των τριών. Σε μεγαλύτερες ηλικίες η φίμωση είναι αποτέλεσμα κάποιας δερματοπάθειας, φλεγμονών, σακχαρώδους διαβήτη ή απλώς αποτελεί παραμελημένη παιδική φίμωση.

Σε κάθε περίπτωση η αντιμετώπιση συνίσταται στην αφαίρεση του παθολογικού δέρματος της ακροποσθίας και στην πλαστική αποκατάσταση της πόσθης. Η επέμβαση ονομάζεται περιτομή και εκτελείται ακόμα και με ΤΟΠΙΚΗ αναλγησία, με άριστα λειτουργικά και αισθητικά αποτελέσματα, ενώ η παραμονή στο νοσοκομείο δεν ξεπερνά τις 2-3 ώρες συνολικά.

Εκτός από τις περιπτώσεις όπου η επέμβαση περιτομής είναι επιβεβλημένη για παθολογικούς λόγους πολλές φορές γίνεται και για άλλους λόγους όπως θρησκευτικούς η καθαρά αισθητικούς. Σε κάθε περίπτωση είναι αποδεδειγμένο ότι η αφαίρεση της ακροποσθίας έχει προστατευτική επίδραση έναντι της ανάπτυξης μικροβίων, φλεγμονών και ίων στη βάλανο του πέους. Μειώνεται η πιθανότητα ανάπτυξης κονδυλωμάτων, έρπητος, καρκίνου του πέους ακόμα και HIV με ανάλογη βεβαίως προστατευτική δράση στον τράχηλο της μήτρας της συντρόφου. Ταυτοχρόνως η αφαίρεση της πόσθης παρατείνει τον χρόνο μέχρι την εκσπερμάτιση δρώντας έτσι ευεργετικά εναντίον της πρόωρης εκσπερμάτισης.

Όλα τα παραπάνω καθιστούν την περιτομή πολύ διαδεδομένη ως επέμβαση ιδιαίτερα στο εξωτερικό ακόμα και αν δεν είναι απολύτως επιβεβλημένη λόγω υπάρχουσας φίμωσης.